Po ślubowaniu klas mundurowych oraz mszy świętej zebrani goście udali się do Domu Kultury. Tu nasi artyści zaprezentowali swoje liczne talenty w czasie akademii, która upamiętniła najważniejsze wydarzenia w historii Polski z lat 1918-1945, w tym patrona liceum, majora Henryka Sucharskiego, i obronę Westerplatte. Przedstawienie było muzyczno-poetycką podróżą przez okres dwudziestolecia międzywojennego, II wojny światowej aż ku współczesności. Nie mogło również zabraknąć odniesień do aktualnej sytuacji w Ukrainie. Uczniowie w akcie solidarności z ofiarami wojny za naszą wschodnią granicą kilka minut spektaklu poświęcili tematyce ukraińskiej.
Narratorami, a jednocześnie prowadzącymi i komentatorami części artystycznej, byli: Julia Garbień oraz Kerim Jemaaoui, którzy na początku akademii wspomnieli czasy odrodzenia kraju po latach zaborów. Julia Grduszak i Kacper Balant zaśpiewali pieśń „Piechota”, oddając hołd żołnierzom, dzięki waleczności których Polska odzyskała niepodległość.
Następnie, w symbolicznej scenie ataku na nasz kraj dwóch państw totalitarnych, ukazującej zajścia z września 1939, wzięli udział: Zuzanna Holewa (upersonifikowana Polska) oraz Anna Kutek i Dominik Skiba (upersonifikowane III Rzesza i ZSRR), a Wiktoria Cieplak wyrecytowała wiersz Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej pt. „Wagi”, zapowiadając, że przez chwilę na scenie będzie triumfować zło. Omówiono postać patrona szkoły, a krótka prelekcja na jego temat została zobrazowana za pomocą utworu Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego pt. „Pieśń o żołnierzach z Westerplatte”, który zaprezentowali Barbara Sobania, Mateusz Maciążek i Szymon Chmiel.
II wojna światowa zapisała się na kartach Polski jako jeden w najtragiczniejszych okresów w naszych dziejach, czemu dali wyraz: Maja Mitręga, Natalia Bagaieva, Anastasiia Mysiuk, Julia Grduszak i Krzysztof Janosz w piosence „Rozkwitały pąki biały róż”, a także Kacper Balant w utworze „Wojenko, wojenko”. Ponadto Julia Grduszak przedstawiła swoją bardzo emocjonalną interpretację „Pokolenia” Krzysztofa Kamila Baczyńskiego.
Kiedy wybiła godzina W – wybuchu powstania warszawskiego, na scenę wkroczyła Eliza Smolorz, która wykonała utwór pt. „Dziewczyna z granatem”. Następnie Krzysztof Janosz, Maja Mitręga, Anna Kutek, Natalia Bagaiev i Anastasiia Mysiuk zaśpiewali piosenkę „Miasto”.
Wraz z nadejściem roku 1945 nasze wojskie wracały do Ojczyzny, która miała na nowo pojawić się na mapach świata. Tęsknotę i nostalgię, jaka im towarzyszyła, oddał w utworze „Kwiaty polskie” Krzysztof Janosz, a Julia Grduszak przekonywała, że ważne jest wspólne przeciwstawienie się złu, przypominając fragmenty „Traktatu moralnego” Czesława Miłosza. W ostatniej scenie spektaklu odnoszącej się do wydarzeń sprzed osiemdziesięciu lat na scenę wkroczyła dumnie ocalona Polska (Zuzanna Holewa), a wszyscy występujący zgromadzili się wokół niej. Prowadzący podkreślali rolę polskich służb mundurowych (przede wszystkim żołnierzy), bez których odrodzenie kraju nie byłoby możliwe.
W drugiej części akademii odniesiono się do wojny za wschodnią granicą naszego państwa. Anastasiia Mysiuk i Natalia Bagaieva zaśpiewały trzy piosenki w języku ojczystym („Obejmij mnie”, „Ja, Ukraina”, „Śpij sobie sama”), a Barbara Sobania odczytała wiersz poświęcony ziemi słowiańskiej, którego autorka akcentowała bliskość kulturową i geograficzną narodów polskiego i ukraińskiego.
Podsumowaniem dotychczasowych rozważań na temat dobra i zła, wojny i pokoju oraz naszych tragicznych dziejów był utwór „Zapamiętaj” z repertuaru zespołu Blue Cafe. Zwrotki piosenki wykonała Maja Mitręga, a refren – wszyscy uczestnicy akademii. Na gitarze akompaniowali im: Julia Skutela i Kamil Ciupka.
Bardzo dziękuję za zaangażowanie wszystkim Uczestnikom akademii: nie tylko naszym Artystom, ale także Osobom odpowiedzialnym za obsługę sprzętu: Grażynie Furcy i Karolowi Kucharskiemu. Bez Was realizacja tego przedsięwzięcia nie byłaby możliwa!
Szczególnie podziękowania kieruję pod adresem naszego niezawodnego Absolwenta, Michała Dybowskiego - za poświęcony czas (nie tylko podczas spektaklu, ale także prób do niego) oraz za wspaniały akompaniament. Dzięki zaangażowaniu Michała mogliśmy posłuchać muzyki na „żywo”, a interpretacje piosenek wykonywanych przez Sucharowych Artystów zyskały oryginalny, niepowtarzalny charakter.